❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️
Sesim çok yoktur , ama kelimelerim çoktur.
Tonum değmez kulaklarına belki ama yüreğin mutlaka tadar kalemimin tadını. Beni hiç görmemişsindir ama bilirsin kendi içinden, çünkü içim feth etmiştir çoktan en içerini. Beni boş ver çok önemim kalmadı, önemli olan içimde kalanlar.
Kendinden bir şeyler arayıpta kendini kanatma , burası yeterince yaralı zaten. Burda gel acını kat acıma. Onu senden alamam ben kendimin ki ile başa çıkamıyorum yalnız seninle yan yana durabilirim o kadar. Nefes alarakta ölünür onu gördüm , artık anlatamayacak kadar suskunum. Yalnız yazarım. Benimle kal veya kalma ilgilenmiyorum . Sadece kendimde kalmaya çalışıyorum.Kitaplar yürüdüğüm yolda bir trafik lambası arada sırada soluklanabilmem için.
Yolum uzun ve onlarsa bu yolda yanımda olan tek varlığım. Varlığıma🖤🍷 ve bir taneme K❄️
  • JoinedMay 30, 2014


Story by Buse
BÂBAL by Busebilgen19
BÂBAL
Yağmurlar intihar ediyordu, sokak lambalarının ışıkları altında. Bembeyaz, hep şekere benzetilen o bulutlar...