~susannah~

Boże zapomniałam, że wattpad istnieje

Za kilka lat nikt nie zapyta o długość twoich kroków do celu 

Loki na skarpetkach podejście 1

Więcej się nauczę do matury w domu niż w tej szkole xd

Mam w notatkach łącznie 110 różnych pozaczynanych części opowiadań, których nie dokończyłam 

Bozw ten rok szkolny będzie dziwny czuję to xd

Lubię motyw s4mobojstw i problemów psychicznych w literaturze, zawsze poszerza perspektywę na drugiego człowieka, ale w fanfikach jest chyba aż zbyt wiele razy użyty, jak dla mnie, i bardziej staje się polem do wyrażenia siebie niż treści/fikcji. W każdym opowiadaniu wyraża się też autor sam w sobie, ale wiecie chyba, co mam na myśli. Z punktu widzenia spotkań literackich z osobami starszymi, widzę, że jesteśmy smutnym pokoleniem, które nie zamierza chować własnych emocji. Sama też usłyszałam, że piszę pesymistycznie xdd.
          Ale, mimo wszystko, myślę, że lepiej przezwyciężyć emocje, chociaż jest czasem ciężko. Czy pisanie takich opowiadań daje coś na dłuższą metę oprócz pogłębienia smutku i iluzji ekspresji?

Jebać wolną wolę, nie mam ochoty się uczyć na olimpiadę, którą sobie sama wybrałam xdd

Z kontrowersyjnych opinii: przywróćmy estetykę i muzykę (w szczególności) z 2020 r....

Jakie gówniane książki dostaliście za ten rok szkolny?