Kitaplar size her zaman iyi davranmaz. Bazen gerçekten soğuk ve sert yüzlerini görürsünüz. Biriktirdikleri tüm öfkeyi üzerinize kusmaktan çekinmezler. Sizi kırarlar, parçalara ayırıp umursamadan dört bir yana saçarlar. Ve bazen de gözlerinizden yaş getirecek kadar hayal kırıklığına uğrattıkları olur. Fakat yine de onları affedersiniz. Sizi büyüler, çekimlerine tutsak ederler. Kaçamazsınız. Zaten istemezsiniz de. Okuduğunuz her satırda kendinizi bulursunuz çünkü. Son sayfayı her çevirişinizde oradaki size veda edersiniz, yeni sayfalarda farklı versiyonlarınızla yeniden buluşacağınızı bilerek. İşte bu yüzden büyülüdür kelimeler. Bir araya gelip sizi kandırdıklarını ve eninde sonunda ortaya çıkacak olan gerçekliğin sizi çok üzeceğini bilirsiniz ama yine de kendinizi alamazsınız. Kısa insan hayatınızda göreceğiniz yerler, tanıyacağınız insanlar, biriktireceğiniz anılar sınırlıdır. Bir kitap ise birilerinin evrenini ayağınıza kadar getirir.

Benim tutkum kelimelere. Kalemin kayıp giderken siyah izler bıraktığı beyaz sayfalara.
Benim tutkum devrik cümlelere, söz oyunlarına, dudakların arasından kayıp giden bıçaktan keskin cümlelere.
Haydi gel, hayal dünyamın gün ışığı girmeyen mahzenlerinde birer sade kahve içelim!