_𝐷𝑟𝑜𝑤𝑛𝑒𝑑_

هی ممنونم بابت فالو 
          خوشحال میشم اکر دوست داشتی کتابمو بخونی❤️

نامه ای که نوشتی هرگز نگرانم نکرد؛
          گفته ای بعد از این مرا دوست نخواهی داشت!
          اما نامه ات چرا انقدر طولانی است؟
          تمیز نوشته ای! پشت و رو دوازده برگ؛ این خودش یک کتاب کوچک است! هیچ کس برای خداحافظی نامه ای چنین نمی نویسد!
          نامه ات هرگز نگرانم نکرد اما.

ثانیه به ثانیه در حال ویران شدنم.

یه وقتایی یچیزایی میشه
          همونایی که میدونستی
          همونایی که حس کرده بودیش
          همونایی که دیدی!

          
          ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
          آسمان تو چه رنگ است امروز؟
          آفتابی‌ست هوا؟
          یا گرفته است هنوز؟
          من در این گوشه که از دنیا بیرون است
          آسمانی به سرم نیست
          از بهاران خبرم نیست
          آنچه می‌بینم دیوار است
          آه این سخت سیاه
          آنچنان نزدیک است
          که چو بر می‌کشم از سینه نفس
          نفسم را بر می‌گرداند
          ره چنان بسته که پرواز نگه
          در همین یک قدمی می‌ماند
          کورسویی ز چراغی رنجور
          قصه‌پرداز شب ظلمانیست
          نفسم می‌گیرد
          که هوا هم اینجا زندانی‌ست
          هر چه با من اینجاست
          رنگ رخ باخته است
          آفتابی هرگز
          گوشه چشمی هم
          بر فراموشی این دخمه نینداخته است
          اندر این گوشه خاموش فراموش شده
          کز دم سردش هر شمعی خاموش شده
          یاد رنگینی در خاطر من
          گریه می‌انگیزد
          ارغوانم آنجاست
          ارغوانم تنهاست
          ارغوانم دارد می‌گرید
          چون دل من که چنین خون ‌آلود
          هر دم از دیده فرو می‌ریزد
          ارغوان
          این چه رازیست که هر بار بهار
          با عزای دل ما می‌آید؟
          که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است
          وین چنین بر جگر سوختگان
          داغ بر داغ می‌افزاید؟
          ارغوان پنجه خونین زمین
          دامن صبح بگیر
          وز سواران خرامنده خورشید بپرس
          کی بر این دره‌ی غم می‌گذرند؟
          ارغوان خوشه خون
          بامدادان که کبوترها
          بر لب پنجره‌ی باز سحر غلغله می‌آغازند
          جان گل رنگ مرا
          بر سر دست بگیر
          به تماشاگه پرواز ببر
          آه بشتاب که هم پروازان
          نگران غم هم پروازند
          ارغوان بیرق گلگون بهار
          تو برافراشته باش
          شعر خونبار منی
          یاد رنگین رفیقانم را
          بر زبان داشته باش
          تو بخوان نغمه ناخوانده‌ی من
          ارغوان شاخه همخون جدا مانده من

سلاممم

ولی صاحب اون چشمای قهوه ای، بدجور نامردی کردند.

چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون
          
          دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون
          
          چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید
          
          چو کشتی‌ام دراندازد میان قُلْزُم پرخون
          
          زند موجی بر آن کشتی که تخته‌تخته بشکافد
          
          که هر تخته فروریزد ز گردش‌های گوناگون
          
          نهنگی هم برآرد سر‌، خورد آن آب دریا را
          
          چنان دریای بی‌پایان‌، شود بی‌آب چون هامون
          
          شکافد نیز آن هامون‌، نهنگ بحرفرسا را
          
          کشد در قعر ناگاهان به دست قهر چون قارون
          
          چو این تبدیل‌ها آمد نه هامون ماند و نه دریا
          
          چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بی‌چون
          

@soojinxx7 
          اما حالا خیلی زوده

عاشقو اسیر و رامتتت