Yorgunluğum ruhumdan geliyor, acım kalbimden vuruyor beni.
Yalnızca seni istemiştim oysaki...
İsteyip de ulaşamadığım tek şeydin sen.
Kalbimi sıkıp sarmalayan o zehirli sarmaşıklar senin adını sayıklıyordu gece gündüz hiç durmadan.
Sana ulaşamayışlarının çaresiz haykırışlarıydı kalbimdeki derin sızı.
Kor ateşlerle yanarken ruhum çırpınmadan bekledi.
Umudunun olmayışındandı belki de kendini karanlıklara hapsedişi.
Yavaşça çürürken her bir zerresi, kül olup gitti bütün benliği.
Yalnızca sen kaldın, çünkü hep sen vardın.