Her şeyin gelip geçici olduğunu, duyguların bile bir süre sonra bittiğini, alışamam diyip aslında alışıp daha güçlü durduğunu, kimseye ihtiyacın olmadığını ve kendi kendine yettiğini eninde sonunda anlayabiliyorsun zamanlar sonra. Hayatınıza girip çıkan kişiler bile bizim için bir imtihandır. Değer veririz ama değer görmeyiz, muhtemelen bu hepimizin hayatında aynıdır. Senin sevgin karşının sana verdiği sevgiden daha baskın olabiliyor ve bu da beklentilerini yüksek tutuyor. Her ne kadar saf ve temiz hisler beslediğin kişi olsa bile, o kişi sadece bir çıkar uğruna senin yanında kalabiliyor. Aslında kimse senin gibi değil, aslında herkesi kendin gibi sandığın için bu yanılsamalar. Her ne kadar 'yanındayım, seni asla bırakmam, seni seviyorum' laflarını duysan da bu sana karşı beslediği sevgiden dolayı değil, senden koparmak istediği bir şey olduğu için söylenilebiliyor. İnsanları alır nerde bir boşluğunuz varsa oraya tak diye koyabiliyorsunuz ve bundandır o insanın gidişiyle size hissettirdiği boşluk travması.
