Κλείνω τα μάτια μου.
Νιώθω υπερβολική ζέστη.
Ανοίγω τα μάτια μου, και το υπνοδωμάτιο μου, έχει σκεπαστεί στης φλόγες.
Σηκώνομαι και ας με κυριεύει πανικός.
Νιώθω το οξυγόνο να λιγοστευει.
Βλέπω την φωτεινή να με κοιτάει από την άλλη άκρη του δωματίου.
Μου απλώνει το χέρι της, και με καλεί σιωπηλή να πάω κοντά της.
Προσπαθώ αλλά σε κάθε βήμα μου, νιώθω να καίγομαι.
Δεν τα παρατάω, τεντώνω το χέρι μου, και προσπαθώ να την φτάσω.
Φτάνω το παράθυρο, και τον βλέπω. Τον άντρα σκιά.
Καλυμμένος μέσα στα μαύρα ρούχα του, και στην κουκούλα του.
Μα τα κόκκινα μάτια του, φαίνονται τόσο καθαρά.
Με κοιτούν.
Με τρομάξουν.
Κοίταω ξανά μόνο προς την φωτεινή.
Μα εκείνη χάνεται όλο ένα και περισσότερο στης φλόγες.
Ακούω το γέλιο του.
Πέφτω στο πάτωμα.
Έλενα : κεφάλαιο 20 (γράφεται.. Με λίγη τύχη ίσως το ανεβάσω σήμερα αλλιώς αύριο)