“Bütün ışıklar açıkken insanların ne yaptıkları hakkında – dış yaşamları hakkında – konuşmaya meyilli olduklarını fark ettim. Mum ışığında veya ateş ışığında oturan insanlar, nasıl hissettikleri hakkında – içsel yaşamları hakkında konuşmaya başlarlar. Öznel konuşurlar, daha az tartışırlar, daha uzun duraklamalar vardır. Elektrik ışığı olmadan tek başına oturmak tuhaf bir şekilde yaratıcıdır. En iyi fikirlerimi şafakta ya da akşam karanlığında veririm, ama ışıkları açarsam olmaz – o zaman projeler, teslim tarihleri, talepler hakkında düşünmeye başlarım ve evin gölgeleri ve şekilleri öneriler değil, yapılması gereken şeyler haline gelir, düşünce için bir arka plan değil.”
