Yazdıklarım aklımda dönüp duran hayallerimden ibaret. Ne benim olabilecek kadar gerçekler ne de bensiz olabilecek kadar yalanlar. Kağıda satır satır döküldüğü  anda karşınızda göreceğiniz kadar yakın ama dokunulmayacak kadar uzaklar.

Onlar benden birer parça,
Onlar sizden birer parça...

Bembeyaz kocaman bir sayfa yazmam için bana göz kırptığında önce renk seçmemi istedi.
Bende sarıyı seçtim.
Çünkü;
Kırmızı kadar cesur,
Mavi kadar huzur,
Pembe kadar toz,
Yeşil kadar dingin,
Turuncu kadar neşeli,
Mor kadar asil,
Kahverengi kadar sıcak,
Gri kadar ruhsuz,
Siyah kadar keskin,
Beyaz kadar saf değildi.
Her rengin yanına yakışır ondan bir parça alır, gökyüzünü yeni rengine boyardı.
Kalemin mürekkebi sarıydı. Beyaz sayfaya döküldüğünde varlığı sorgulanırdı.
Göze çarpmaz ama gözden de kaçmazdı.