Bizlerin kendimizi degerlendirebilecegimiz elestirebilecegimiz çok çok çok fazla şey var.Görünüş,başarı,yetenek...Kendi elimizde olmayan şeyler bile ne kadar canımizi sıkıyor.
Kimse görüşünü kendi secmedi ki ama çoğu kişi (ben dahil) gorusunusmuzden nefret ediyoruz,aynalardan kaçıyoruz,kendimizden kaçıyoruz.Mukemmel olmak istediğimiz için çok çalışıyoruz,hedeflerimiz için kendimizi feda ediyoruz,zaman kaybı olmasın diye yemek bile yemiyoruz çoğu zaman.İyi yaptığımız her şeyi daha iyi yapmak istiyoruz.Cok iyi bir şey yapmak bile atıyorum bir denemede 495 yapsak bile neden bu 500 değil diye sorguluyoruz,o 5 puanı bile yapamıyorum,yetersizim diye düşünüyoruz.
Surecimizi asla değerlendirmeden kendimizden her şekilde nefret ediyoruz.
Mukemmeliyetci insanlar adına konuşuyorum.
Her şeyde daha iyi olmaya çalışıyoruz,her zaman kendimizi geri plana atıyoruz.Gelecek gelecek gelecek...Ne kadar normal bu?
Mükemmel olmak zorunda değiliz hiç birimiz mükemmel,kusursuz olamayız.Oyle bir şey yok.
Kusurlarımız bizi mukemmel yapar.Her zaman sonuca odaklanmaktansa surece odaklanmanıniz gerekiyordur belki de.Evet,insanlar bunu önemsemez.Ama siz kendiniz için bunu önemseyin olur mu?
Emek vermek o kadar güzel bir şey ki, başaramazsaniz,istediğiniz kişi olmasanız bile kendinizle gurur duyun.