Piszę opowiadania z gatunku Cyberpunk/Sci-fi horror, którego uniwersum to trochę mój wewnętrzny świat, bohaterowie to trochę moje alter ego (ega?) podobnie jak złoczyńcy. 

Moją misją jest napisanie czegoś, czego nie da się "odzobaczyć" i chciałoby się przestać o tym myśleć. Mam zamiar osiągnąć to futuryzmem,  surrealizmem, naturalizmem i odrobiną odniesień do współczesności . To podróż po wszechświecie, gdzie nie istnieje życie pozaziemskie. Czy to Paradoks Fermiego, czy unikalność Ziemi, to nieistotne. Przed wami bezduszny wszechświat, wypełniony samotnością, śmiercią i lękiem przed nimi. Jakakolwiek wiara, czy nadzieja, jest tylko złudzeniem, hologramem wykorzystywanym przez cyników przeciwko naiwnym i słabym.

A co jeśli to wszystko jednak jest symulacją? Oszalałeś, bo nie możesz pogodzić się z prawdą? A może to, co uważa się za prawdę jest szaleństwem? Co wybierasz?