Kara defterlere karaladım cümlelerimi, kimse görmesin diye zifiri siyahla geçtim üstlerinden... Kimse okumasın içimi, kimse anlamasın beni diye çıkmadım güneşin gölgesinin vurduğu köşeden. 

Ve o zaman başladım yazmaya, o zaman döktüm satırlara... Anlamayacaklarını bilsem de, bu sefer geçmedim siyahla üzerlerinden. Bir şans verdim onlara, belkide kendime...

Şimdi o güneşin ışığından mahrum kaldığı fakat gölgesinde saklandığım köşemde yazıyorum. 

Anlatmak bana, anlamak size kalmış... Çoğu sefer anlamayacağımı bildiğim cümleleri dile getirmeye çekinen, yazmaya cesaret eden kız...

Kitabı için her vefayı yapan, satırlara vfsz'lığı sıralayan... Vefayı içten yaşayan fakat çok vfsz'lığa uğrayan ben...