Sathie_Chandrasena
මම වසත්දා ස්වර කියෙව්වා අයියෙ... කලින්ම කියන්න ඕනි හෑල්ලක් ලියන්න ආවෙ...
ඔක්කෝටම කලින් කියන්න ඕනි සමාවෙන්න කියලා.. හේතු දෙකකට..
එක තමයි දෙයියනෙ මම හිතුවෙ ඔයා කෙල්ලෙක් කියලා.. කවී අක්කා තමයි මට කිව්වෙ... ඇත්තටම කවී අක්කා හරිම kind and lovely character එකක් අයියේ... මේක මම කියන්න යන කතාවට අදාල නැති උනත් අක්කව ගෑවුන ගෑවුන තැන එයාට තෑන්ක් කරනවා...
ඉතින් සමාවගන්න ඕනි දෙවෙනි කාරනේ තමයි.... අයියේ ඊට කලින් මට කියාම් උඹ හොඳින්ද කියලා.. සත්තයි මම උබට හෙන විතරයි ඉල්ලුවෙ නැත්තෙ කතාව කියවන් යනකොට... නෑ නෑ මම හිතන්නෙ ඒකත් ඉල්ලුවා.. . ඉතින් මගෙ වැරැද්දක් නෑනෙ අයියෙ.. ඔයා තමයි hyper realistic විදියට කතාව ලියලා...
ඇත්තටම මම පිස්සුවෙන් වගේ කතාවෙ paragraph එකෙන් paragraph එකට comments දාලා ඇති.. හුගක්ම මිතිලට බැනලා... මම කුණුහරුපත් කිව්වා... වසුන්දරා මොන දෙබිඩි ජීවියෙක්ද කියලා බැන්නා.. අයෝම අම්මෙක්ද කියලා බැන්නා... සිහිලැල් එච්චර දුක් විදිනකොට අයියෙ උබට අපිව විහිලුවක්ද කියල අහ අහ බැන්නා... ඇත්තටම මම කතාව ඇතුලේ තුන්වෙනි පාර්ශවයක් විදියට බලන් හිටියා වගේ උනා.. මේ කතාව කියවලා මම මිනිස්සු ඉස්සරහ පිස්සෙක් වගේ අඩලා පට්ටන ලැජ්ජශීලී අවස්තාවකටත් දෙයියනේ කියලා face කරා...
ඇත්තටම අයියෙ ඔයා හරිම ලස්සන කවිකාරයෙක්... ලියන්නෙක්... feelings ගැලපෙනම විදියට අකුරු කරන්න ඔයාට තීන්නෙ මාරම හැකියාවක්...
මම මෙච්චර දිගට මේක ලියන්නෙ ඇයි කියලා අන්තිමට කියන්නම්කෝ...
මේක තමයි මම වට්ටියෙ comment කරන අන්තිම වතාව... ඒ වගේම වසත් දා ස්වර ටමයි මම කියවන අන්තිම කතාව... කොටින්ම කිව්වොත් වට්ටියෙ අවසාන මතකය ඔයාගෙන් හම්බ උනේ... හුගාක් සතුටුයි අයියේ... සහ හූගාක් ස්ත්තූතියි... ඒ කතාවට ලස්සන අවසානයක් දුන්නට... සිහිලැල් මිතිලව සොබාදහමට ඈඳලා මතක තියාගෙන විඳිනවා වගේම දැන් මටත් නුවර ගියාම එයාලගෙ ආදරේ මතක් වෙයි.. රෙබරෝසියා දකින කොට එයාලගෙ පලවෙනි හාදුව මතක් වෙයි.. රැහැයියෝ කෑ ගහනකොට මිතිලගෙ කන්කරච්චලේ මතක් වෙයි...
ඉතින් අයියේ.. ස්තූතියි මේ වැඩකටනැති පව්කාර ජීවියගෙ හිත කතාවකින් හරි ආදරෙන් පිරෙව්වට...
අත් අරින්නෙ නෑ කියලා කවී අක්කට පොරොන්දු උනා.. ඒ හින්දා අල්ලන් ඉන්නම්.. දුකයි.. වට්ටියෙ library එකේ කියපු නැති සිහිලැල් මිතලලා හුගාක් ඇති.. කමක් නෑ...
ඉතින් අයියේ අවසාන වශයෙන් ඔයාට හුගාක් ස්තූතියි.. ආදරෙයි.. සුබ ගමන්.
