_-rodin-_

Velhasıl; sevgisizliğin illetinden  , saygısızlığın zilletinden heba olduk . 

_-rodin-_

' Gerçek şu ki ; saat 12.12 olduğunda kimse seni düşünmüyor , 
          şifreleri 123456 yapan insan hâlâ yaşıyor, 
          Noel baba yok,
           tam karşıya geçerken kırmızı ışık yanacak , istediğini alsan da aklın alamadığında kalacak,  az kalan yemek daha lezzetlidir, 
          pastayı  kesen pasta yiyemez , 
          gece tırnak kesersen ömrün kısalmaz ve sakın kendini başka dünyadan zannedip triplere girmeye kalkma . 
          Ne yazık ki pizzanın ambulanstan önce geldiği bir ülkenin en nadide vatandaşlarından birisin sen de. 
          Hayat işte...
            O bakımdan diyeceğim o dur ki ;
          başımız toprak sonumuz toprak ,  mühim olan çamurlaşmadan yaşamak. 

_-rodin-_

"Az önce  bir Anna ahmatova şiiri tarafından,  göğsüme  tam yedi bıçak yarası aldım ölmedim.  
             "Sen ve ben acıdan bir dağız, sen ve ben bu dünyada bir daha hiç
           karşılaşmayacağız."  Bazı aşkların kaderi budur. Bazı kavuşmalar mahşere kalmaz, bazı kavuşmalara mahşerde bile gerek kalmaz. "

_-rodin-_

 Frnaz Kafka , Berlin'de  sokakta dolaşmaktadır. Ağlayan bir kız çocuğuna rastlar. Çocuğun parkta çok sevdiği oyuncak bir bebeği kaybettiği için ağladığını anlar. Kafka ve çocuk parkta bebeği beraber ararlar ama o gün  bebeğin  kaybolan izine rastlamazlar. Ertesi gün aramaya devam ederler .  Ne de olsa   Kafka'nın  çok içine işlemiştir.  Ertesi gün tekrar ararlar,  o kadar ararlar ki  sonunda bir banka oturup ümitsizce birbirlerine baktıktan sonra Kafka,  kız çocuğuna cebinden çıkardığı bir mektup verir. 
          
          Der ki sevimli kıza, "bu mektubu sana bebek gönderdi". Tabii mektuba bakan sevimli kızın gözlerinin içi güler ve aynı zamanda şaşırır. Kafka kendinden emin şöyle bir banka  sırtını yaslayıp, iki eli ceketinin yakasında, parkın ağaçlarına bakarken " oku bakalım ne yazmış " der.  Kız sevinç gözyaşları ve minnet bakışlarından sonra mektubu açar ve okur:
           Mektupta, "lütfen ağlama, dünyayı görmek için gezmeye çıktım  ve sana gördüklerimi anlatacağım.  " yazmaktadır. Bu Kafka'nın hayatında dönüm noktası olmuştur. 
          Böylece Kafka'nın hayatında,  yaşamının sonuna kadar devam edecek bir hikâyeler silsilesi başlar. Kafka kızla her buluşmasında bebeğin mektuplarını  sürekli okur onun çok mutlu olduğunu görür.  Kafka Berlin'e dönmeden önce bir oyuncakçı dükkanından bebek satın alır.  Sonrasında kız çocuğuyla buluşmaya gider. 
          Kızımız bir bebeğe bir Kafka' ya bakar .  " Ama bu benim bebeğim değil "der. Kafka hemen bebeğin başka bir mektubunu açar ve okur. 
          
          " Seyahatlerim beni değiştirdi " Yazmıştır. Çocuk hemen bebeği alır sarılır.  Mutlu şekilde evine gider.  Bir yıl sonra Kafka ölür. Yıllar sonra bebeğin sahibi kızımız yetişkin olur.  Bebeğin içinde bir mektup bulur ve şöyle der. 
          
          "Sevdiğin her şey muhtemelen  kaybolacak ama sonunda sevgi başka şekilde geri dönecek."
           
          
                                Kafka'nın bebeği, Gerd Shcneider. 

_-rodin-_

     "gri gri gri... 
            sabah, sis, yağmur, bulut, bakış
                 hatıra... 
            Bende bir şarkı yoktu sen okudun
            Bir ayna yoktu sen baktın
            Bereketli toprakların uykusunda bir köktüm
            Senin bakışınla yeşerdim yağmurlar  yağmadan
           Gözlerinde bir şimşek çaktı bakışlarım ıslandı
            yanakların yağmurdan ıslak, gözlerin güneşli
          Kurtlar doğuruyor, kuzuları kollayayım
           Sen gözlerinle beni okşasan çoban değneğim tesirli bir silah olacak
            sen gözlerinle beni okşasan çoban değneğim tesirli bir silah olacak
           Sabah bitince senin için taze incirler  toplayacağım
           seninle kalacağım seninle okuyacağım
          Ve seni güneşli hayranlığında öpeceğim
          Eğer bulutlar izin verirse... "