Bazen gerçek hayattan tek kaçışımın yazmak olduğunu hissediyorum. Okumak da değil, yazmak. Beynimi dolduran düşünceleri hafif rahatlatabilmek adına onları yazıya dökmek. Ve yaptığım bu. Sadece birkaç ay kadar önce her yazarın istediği gibi okunmak da istedim ben de. Yazdıklarımın sizlerin gözünde nasıl olduğunu öğrenmek istedim çünkü yazdıklarım konusunda güvensizdim. Sadece kendim için yazdım hep. Bu yüzden de anonim oldum, çevremde yazdığımı bilen kişi sayısı bir elin beş parmağı kadar yok. Çünkü dediğim gibi, kendime güvenmedim. Ve beni hiç tanımasanız dahi, içinizde sonuna kadar destekleyenler var ve size minnettarım. Ama sanırım yakında bu işe bir son verip tekrar içime döneceğim, çünkü bu şekilde yürümediğini fark edebiliyorum. Sizleri çok seviyorum ve destekleriniz için tekrar tekrar çok teşekkür ediyorum.. İyi geceler