Kimisinin dostu, kimisinin kankası, kimisinin minnoşu, kiminin ise kardeşi oldum. Bu yaşıma kadar hep bir yerlerde sevildim.  Ya da pardon, sevildigimi sandım... Herkesin belli çevre gruplarında yer aldım,fikirlerine saygı duyulan bir insan oldum hep. Hatalarımla kınandım.  Doğrularımla önmsizleştim.  Kendi dünyamı yeniden kurmaya doğruları yanlışları önemsiz kılmaya yaşamak için umut olmaya ihtiyacım var. Çünkü benim yaşamak için sebebim yok tek sebep kendim olmalıyım. Kendi gezegenimdeki ışıkları kapattım, bir duvar dibine yerleştim, kulaklığımı taktım ve şimdi hayattayım. Kendi karanlığımda ki mavi yıldızları parlatmaya, kulaklıktaki sesi açmaya, oturduğum duvara yaslanmaya en çok da hayal kurmaya mecburum. 
Ben kendi dünyamdaki gökyüzüyüm... Ben var oldugum kadar Varım...
İnstagram:
@_skayaoglu_
Tumbler:
okyanusahip
SÜMEYRA KAYAOĞLU