222

Başım ağrıyor 

92

"Ben bitmiş bir insanım" dedi. "Karşınızda bulunan kişi, eskiden olduğum şeyin soluk bir yansımasından ibaret. İçimdeki en değerli parça, gerçekten olduğum kişi yıllarca evvel öldü. Ben sadece otomatik pilotta yaşamayı sürdürüyorum."

Garip bir boşluksun çocuk, 26'nın demlerinde gezinen savruk bir serseri, gidecek yeri olmayan ama yer de aramayan sokaklara bile razı olan bir boşluksun bu dünyada. Garipsin benim için, ne hissetsem bilemediğim ama hiçbir zaman tanıyamayacağım bir garipliksin
          Beni bilmesende sevmesende sorun değil, iyi ki varsın. 
          Kalbini anlıyorum çocuk, 27'ne yakın yerlerde dolanırken, ben seni anlıyorum. 
          
          Ya da anladığımı sanıyorum, kim bilir?

"Hasta değilim" dedi. Yatağın kenarına oturdu. "Hasta olsaydım iyileşebilirdim. Hayır. Ama yaradılışımda eksik bir şey var, bu da iyileşmiyor."

"Ben hep kendini yiyen 
          bir garip deliyim."

"Bir insanın artık gidebileceği hiçbir yerinin olmaması ne demektir, anlıyor musunuz?"

"Zerre kadar suçumun olmadığı durumlarda bile kendimi suçlu çıkarırdım."

"İçimdeki bu yabancıya nasıl katlanacaktım? Benim için ben, kendim olan bu yabancıya? Onu nasıl görmeyecektim? Onu nasıl tanımayacaktım? Onu sonsuza dek yanımda, içimde, başkalarının gözünde, kendi gözümün dışında taşımaya nasıl yazgılı kalacaktım?"

Yine aklımdan çıkmıyor bazı şeyler. Dönüp dolanıyor ama gitmiyor temelli...