aleynaaysa1677

Bu gün buraya bir ünili olarak yazıyorum ki şehir dışında okumayı istemek ve bunu gerçekleştirmek hayatımda verdiğim en iyi kararlardan biriymiş. Yine verilecek kötü kararlardan birini de verdim tabi... ailemin olduğu yani asıl evimin olduğu şehirden sevgili yaptım ve bu yanlış kişi olmasına rağmen aşık oldum :')

Üniversite sınavı belasından kurtuldum sıra sonuç açıklanınca hissedeceğim baskı üzüntü. Yemin ederim ailem üzülmese umrumda değil. Babamı da anlamıyorum. Çevresindekilerle çok fazla karşılaştırıyor beni. Neymiş bilmemne arkının çocuğu tyt de 100 kusur net yapmış,benimkini utanmış söyleyememiş. O ilk 20k ya gircek ben giremedim diye üzülecek ne var . Çevresinde beni geçen iki üç kişi varsa var geri kalan çoğu kişiyi geçmişim hala memnum edemiyorum. Zaten sırf babamın memnun etmek için derslerle ilgilenmeye çalışıyorum yoksa o kadar ilgimi çekmiyor ki... İlk çocuk olmanin zorlukları sanırım. Akraba , dost , tanıdık,konu komşu herkes sınavımı soruyor. Üzerimde o kadar çok baskı var ki sınava girerken elim ayağım titriyordu sınavda çok çok stresliydim. Denemelerde bile çok daha iyi yapabilirken yks de yapamadım. Süre yetmedi diyorum herkese ama stresten yetmedi diyemiyorum. Baskıdan diyemiyorum. Üzerimde baskı hissettiğimi söyleyince üzülüyorlar, ben onların asla üzülmelerini istemiyorum. Üzülmelerini görmemek için derslere katlandım şimdiye kadar. Onlar benim yüzümden üzülmesin hatta hiç bir şeyden dolayı üzülmesinler. Üzülmemeleri için her şeyi yaparım... 

Hayat mıdır insanı bıktıran 
          yoksa 
          insan mıdır hayattan bıkan
          

Ben yoruldum hayat, gelme üstüme...

Ağlayınca geçmiyor...

Annemin her an sevgilim olacak korkusu çıldırtacak beni bir gün. Sirf inatlarina yıldırım nikahiyla biriyle evlenip gidicem bir gün, herkes rahatlayacak. Sandığınız kadar sosyal değilim mk , anlayın artık biriniz

Anlaşılamamaktan, yanlış anlasilmaktan çok yoruldum.Çok yüksek beklentilerinden yoruldum. Beklentilerini karşılayamayınca olan,beni bilen herkesin (bakin taniyan bile demiyorum) hayal kırıklığı içeren bakışlarından yoruldum . Sorunlarimin küçümsenmesinden, şimdi ergenlikten falan denirse ben o dönemi geçtim ve regl falan değilim. Herkesin ilk düşündüğü şeyler. Bir de diyorlar ki ne sorunun var. Anlatmaya başlayınca anlamadiklarini hissediyorum. Ailen çok iyi,okulun iyi, kursa gidecek paraniz var, yediğin önünde yemediğin arkanda, odan var rahat ders çalışabilirsin , saçma şeylere takılıyorsun, ders ders ders, takılma takılma takılma. Mükemmel tavsiyeler değil mi? Bir anda basit bir şeye aglamaya başlayınca buna takılma... Ona mı takılıyorum ben. Açıklama yapsam duymayan kalmayacagi bi konumdayım. Psikologla ve terapistle konuşmaya ihtiyacım var diyorum bana anlatabilirsin diyorlar. Anlatiyorum yanlış anlarlarsa açıklama yapmak yoruyor, yanlış anlayabileceklerini anlatmiyorum , her şeyi anlatamayacaksam neden anlatıyorum diyorum kendi kendime. Beni hayatta tutabilecek, enerji veren insanlar,arkadaşlarım artık çok uzağımda. İntihar etmeyi bile aklımdan geçiriyorum ama yapamayacak kadar korkak biriyim. Sosyalsin enerji dolusun, çok pozitifsin diyorlardı benim için biliyor musunuz? Artık hiçbir şeye enerjim kalmadı. (Ve sevgilim veya o anlamda sevdiğim biri yok, nasıl eklemeyi unuturum(!) Sık sık söylenen bir diğer cümledir de kendileri) Y O R U L D U M

Keşke hep bu yaşta kalabilsem...

"
          Dünya ne ki dünya ne ki
          Beyaz olan her şey biraz mavi
          İstesen de istemesen de
          Bakarsın bir el tutmuş elini
          
          "

Takip eder okuyup oy verebilir misiniz  şimdiden teşekkürler
          
          
          https://www.wattpad.com/story/302365415?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=koybolmus&wp_originator=yqBoDVPC4FGozWLhJ0pEZR0AIYrfVa7I3shaZ5ntRgx%2BYzuNE%2FRb01YyQSZD0B6Sh0o3fYX%2F31xCF9lyEbVgFZCTk%2F3cN6mhr6QkecC7HW6MmOYvBBVlFByXmeFCUte0