ALEV AKDENİZ


Bizim; dipsiz kuyulardaki, nefes kesen karanlıklara ihtiyacımız var. Aydınlık gökyüzüne değil! Güneşin, ayın ve yıldızların ışığından arındırılmış saf ve siyah gökyüzünün dipsiz, karanlık kuyularına muhtacız. Ancak o zaman benliğimizi gerçek anlamda tadabiliriz. Ancak o zaman biz, biz olabiliriz ve nefes aldığımızı hissederiz. 


Ben kim miyim?
Ruhunu satırlara hiç bir karşılık beklemeden armağan etmiş, karanlığın masum sularında uğruna bir kitap yazılacak ruhu keşfetmiş; asi ve küçük, karanlık kalbin sahibiyim. Kulağına dolan melodilerin fısıldadığı, acı çığlıklarla dolu tınının her noktasında, her yükselişinde içine dolan duyguyum.  Şarkılarda parçalanmış, ruha karışarak ölümün masumiyetini her zerremde hissetmiş, bedenin içine hapsolmuş hırçın ruhun tek varisiyim. Işıklar sönünce bir nefes uzağınızda, ruhunuzun haykırarak; size fısıldadığı tüm gerçeklerin özündeyim. Hadi, uzat elini ve hisset ruhumun derinliklerinde, parça parça etrafa yayılmış küçük kız çocuğunun kalıntılarını...


Beni, uzaklarda aramayın! Ben; ruhu parça parça etrafa yayılmış, kitapların her satırındayım. Ben; Uçurtma Avcı'sının masum ve hırçın cümlelerindeyim. Ben; şafak sökerken, güneşin etrafa yaydığı ışığı karanlığa gömen, gecenin son demlerindeki sessiz çığlıklarındayım. Kalemin mürekkep izleri her zerremde... Ruhumu çevreleyen bedenimin her noktasında... 


http://ask.fm/al_akdeniz