elif

edicem işte takip. karışmasana

https://open.spotify.com/track/4U45aEWtQhrm8A5mxPaFZ7?si=kZEVZX2GSNukfVGTdaOWPA

bir 
          sene
          dursun 
          hayat,
          beklesin
          bizi

even if you didn't know what i was talking about or known someone who's gone through it, you made me not feel alone. because i know there are people who say "all this things don't happen." and there are people who forget what it's like to be sixteen when they turn seventeen. i know this will all be stories someday and our pictures will become old photographs. we all become somebody's mom or dad. but right now these moments are not stories. this is happening.*

"so, i guess we are who we are for alot of reasons. and maybe we'll never know most of them. but even if we don't have the power to choose where we come from, we can still choose where we go from there. we can still do things. and we can try to feel okay about them."

daha 17, 17, 17
          on yediymiş

hayır, dinle beni.
          yaş 17.

zaman. 
          zaman nedir?
          zaman en değerli hazinedir.
          eğer zaman en değerli hazineyse, neden bize bu dünyada sebepsiz sualsiz verilen tek şeydir?
          insanlar yaralıydı, yaralı oldukları için çirkinleşiyorlardı. bu döngü kırılamazdı, kısırdı. açık yaraları olan insanlar diğerlerine göre daha iflah olmazlardı, karşısındakinin kalbine giden en hızlı yola sahip olan duyu organından akacak o tuzlu şifa suyunu canla, başla beklediği için. bekleyeceklerini biliyordum, her zaman beklerlerdi. bu yüzden yaraları açıktaydı. oysaki göğsünün içinde kabuk bağlamış bir yara barındıran insan nasıl sökerdi başını altına soktuğu çatısını?
          

yalan söylediler,
          küçüğüm,
          bize yalan söylediler
          bu dünya gerçek cehennemdi
          ve senin kolların
          cennetine hiç yetişemedi

“yaraları açık bırakırsın, acır. 
          kapatırsın izi kalır. 
          ip geçmez, iğne dikmez…
          bazı insanlar, seni bazı anılarla yaşamak zorunda bırakırlar.”