öldurdüğüm insanlar her gece teşekkür etmeye gelıp bana her gece aynı soruyu soruyorlar  "bizimle gelırmısın".
tırnaklarıma baktım ve hiçbiri yoktu yine onları hamam böceklerı yemişti.
zincirlerı çiğnerken dişlerim parçalanıyor. yatağımın altına saklanıp gittiklerini düşündüğümde uykuya dalarım.
her gün ceset kokusu ile uyanırım, yüzümü tırmalayarak . yine kavga yüzünden dişlerim parçalanıyor.
bır gece evet desem benı yanlarına alırlarmı.. ruhum kaçmak istiyor  fakat tanrı onu cesetıme zıncırlemiş.
hayatım bir bahçedem ibaret ama hergün çiçekler soluyor onları kanımla sulamama rağmen...