'Bir acemi oyuncu ne kadar beceriksizse 
Sahnede korkusundan donakalmış dururken
Nasıl fazla duyguya kapılınca bir kimse
Zayıflarsa yüreği gücünden kudururken,
Benim de bu korkuyla güvensizlikten işte
Sevgi törenindeki duam aklımdan çıkmış,
Sevgimin gücü beni paramparça etmiş de
Aşkın bütün yükünü omuzlarıma yıkmış.
Öyleyse kitaplarım söylesin güzel sözler,
Sussun dilli gönlümün dilsiz laf ebeleri,
Onlar sevgi dilenir, ama bir çıkar bekler;
Gönlün sözü, bollukta hepsinden çok ileri.
Sessiz aşk ne yazmışsa onu oku ve öğren,
Aşkın ince aklıdır gözlerle duyup bilen.
-William Shakespeare

Deniz, ben. Merhaba!
Kitapların büyülü dünyasında, kulağında müzik sesleriyle, dudağında küçük bir tebessümle yaşayıp giden, hayallerini resmedip, yazıp çizip gerçek olması için somut hale getirmeye çalışan sıradan bir kız, hayalperest bir ressam, amatör bir kemanist...
Ya da sürekli kimsenin okumak istemediği, sıkıcı bulduğu kitapları okuyan, kimsenin gitmek istemediği klasik müzik konserlerini en ön sıradan izlemek için erkenden oturup bekleyen, bunun yanında eve gelip operadan metale kadar her çeşit müzik türüne ait parçalar dinleyen garip bir kızım ben.
Ben hayatıma kısaca "renkli" diyorum. Siyah ya da beyazlarım yok benim, ben bir damla duya düşüp kırılan küçük bir ışık parçasıyım.

Bunlar da benim en değerlilerim; Hamlet, Size Nasıl Geliyorsa, Çalıkuşu, Acımak, Bir Kadın Düşmanı, Çizgili, Pijamalı Çocuk, Ölü Ozanlar Derneği, Şeker Portakalı, Küçük Karabalık