Bir ikilidir ağlamak ve gülmek. Ağlamak sanılanın aksine çaresizlik, zayıflık, güçsüzlük demek değildir bence. Gariptir belki... Ama ben ne zaman ağlayan birini görsem içim gerçekten acısa dahi bir miktar da sevinirim. Çünkü üzülmeye becerebilen bir kişi, sevmeyi de bir o kadar iyi becerebilir. Çünkü ağlayan bir insan, gülmenin o mükemmel kıymetini belki de daha iyi anlayabilir. Bilirim ki ağlayan bir kişinin kalbi henüz nasır tutmamıştır. Yüreği katılaşmış duyguları bitmemiştir. Hani derler ya," kalp ağlamazsa gözyaşı da akmaz..." İşte böyle bir şey.