o sokağa hiç adım atamadım. o bahçeden hiç çiçek koparamadım. o duraktan hiç otobüse binemedim. o salıncakta sallanırken hiç gülmedim. o bankta otururken hiç mutlu olmadım. o koridordan hiç gülerek ayrılmadım. o markete hiç hevesle gitmedim. o tavana hep nem bıraktım. bu şehir beni hep kötü bildi. bu uçurum beni hiç sevmedi. bu oda bana hiç gülmedi. bu sokak, bu bahçe, bu durak, bu otobüs, bu salıncak, bu koridor, bank, market hiçbiri. hiç birisi beni mutluluğa layık görmedi. annemle iyi anlaşamadım, babamı sevemedim. kendimi sevemedim. hayatı sevemedim. bir çok kez intihar ettim ve kendime olan inancımı buruşturup kenara attım hayat beni hep başlamak istediğim yerden bitirdi ve ben hep daha çok tükendim. bu hayat benden hep nefret etti.
