Yanmak feleğin alevden çemberinde, lakin yine tünemek umuda gözlerin gözlerime değdiğinde. Ben miydim seni ah edip yüreğime kesiği atan, yoksa sen miydin beni karanlığa itip elime bir kibrit tutuşturan? Vakit tamam oldu gözlerinden ay damlayanım... şimdi senden çok uzağa sürükler beni bu yorgun ayaklarım. Akmasın lakin zülüflerin al yanaklarına; zira işte o vakit matem bulaşır bucaksız deryalarıma...
²⁰¹²⁴'