M.A

Bugün depresyonda olduğumu öğrendim. Psikiyatrist bir çocuğa anlatır gibi anlattı bu durumu. Mecazen kurduğum cümleler gerçekmiş meğersem. Öylesine alıştım ki bu duruma zaten yıllar öncesinde varlığından haberdardım. Depresyonla yıllardır savaşıyordum ama artık kabullenmeye karar verdim. Ben bugün hasta olduğumu kabul ettim.

Selamün aleyküm Ceylin kitabımı okuyup oy verebilir misiniz şimdiden teşekkürler 

Tövbe etmeye utanır mı insan ? ALLAHIM BENİ AFFET! demeye utanır mı? Utanıyorum , çok utanıyorum…

Yeni bir hikaye , yeni karakterler , bu kız yine günlük hayattan kaçıyor :) dindar bir mahalleye misafir :)) O zaman yeni kurgum hayırlı olsun , Allah utandırmasın :))))

Gecenin üçü , yine tavanla bakışıyoruz :) 

Ağrıyan ruhum değil beni yoran şey , ağrımasına izin verendir.
          
          Sokaktan geçen herhangi birinin acıtmayacak bir sözü , tüm ruhunuz ile kabul ettiğiniz birinin ağzından çıkınca afallıyor insan , ruhu ağrıyor. 

Öyle bir yorgunluk varki üstümde ,zihnim sebebini bilmiş değil.  Aslında çoğu şey yolunda ama bir şey yoluna girdikçe ben daha çok yoruluyorum. Bilmiyorum , belki de hallettiğim şeylerin çoğu başkalarının görevi diyedir bu yorgunluk. Aslında en baştan halledilmiş olması gereken konular -başkaların sorumluluğunda olan konular - eksik olunca onları yapmak zor gelmiştir. Onları hallettikten sonra asıl yapmam gerekenler için hevesimin kalmamasıdır belki de yorgun olmamın sebebi. Başkalarının üstümdeki görevlerini hallettikten sonra heves kalmıyor insanda. Beni ben hariç bir insanın anlamayacak olmasıdır belki de beni yoran …

Zaman kadar hızlı değişen fikirlerim var ,
          Gidişin kadar acılar , 
          Dönüşün kadar anlamsız. 

          Kenarda köşede biriktirdiğim iki hayal var 
          Hayal demeye haya ettiğim 

Bir şehir kadar kalabalıktır bazılarının yalnızlığı. Ah şu yalnızlık kemik gibi ne yana dönsem batar.