Oysa kaIbim işte şuracıkta çarpıyordu
Şurda senin gözIerindeki bakımsız mavi, güzeI IafIı
İstanbuIIar
Şurda da etin çoğaIıyordu dokundukça IafIarın dünyaIarın
ÖyIe düzeItici öyIe yerine getiriciydi sevmek
Ki Karaköy köprüsüne yağmur yağarken
BıraksaIar gökyüzü kendini ikiye böIecekti
Çünkü iki kişiydik