irem

kokun ciğerlerime pelesenk

kendimi terkettim hiç uğramadım

bir elinde hançer göğsüne sapla

artık yerin yurdum değil

sana değmek isterdim en az nazar kadar

abdulhak hamit tarhandan beter olmus

gri kentimin sokak lambasi gozlerin

bu yollar ezberimde ben gidersem eger donmem

vücudunu yurt bellemişken nasıl dersin göç et başka yere

sana acilan kapilarimi bir bir kapiyorum ama hâlâ anahtarlar bende