Evrenin karmaşası aklımda dönüp duruyor, altın tabakta bir ton düşünceler sunuluyor. Kelimelere aç ruhum hepsini alıp, ufacık bir kafa yapısına sığdırmaya çalışıyor. Beden, bu yüke dayanamıyor ve tüm düşünceleri kağıda akıtıyor. Mürekkepler, kağıdı ıslatıyor, kağıdı şekillendiriyor. 

Gözlerimi kapattığımda gördüğüm karanlıkta yatar tüm fikirlerim.Ve ben, karanlıkta daha fazla görürüm.  Fikirlerimin şelaleden harf harf aktığı, bir okyanus oluşturuğu bu satırlarda, ufak ufak kendinizi bulmak, buldukça derinlere gitmek, derinlere gittikçe hayal dünyanızda boğulmanız dileğiyle...