W imię wszelkich starań i strat, w imię słów bez jakiejkolwiek wartości, w imię początków wszelkich końców, w imię tego, co znaczy nic, składam miliony obietnic. Najsłodsze kłamstewka owiane złudnym poczuciem spokoju i bezpieczeństwa. Skryte w pudełeczku uplecionym ze wszelkich straconych uczuć, niewłaściwie złożone z lichych emocji. W imię tego wszystkiego, składam obietnicę, w której kłamstwo ukrywa się pod cienką osłoną prawdy. Wszystko, co bez znaczenia, to tutaj, u mnie. 

•
Piszę fanfictions o Larrym oraz dziwne shoty, często wyrwane z jakiegokolwiek kontekstu i znikające z profilu z prędkością światła.

Dzisiaj kocham się w błękicie i wiśniach, ale jutro mogę zyskać powody do ukochania sobie czegoś innego. Czuję się chwilą, choć utykam w wieczności. Jestem niezmienną zmianą i każdym spodziewanym ruchem. Piszę o tym, co kocham, lecz o tym, w co nie wierzę. Przywłaszczam sobie piosenki i ludzi; przywłaszczam sobie chwile i miejsca. Jestem chodzącą hipokryzją, nie brak mi egoizmu. Jestem krzykliwym szeptem. Zdejmuję okulary, by nie dostrzegać tego, co niewygodne. Mało mnie we mnie, a wiele innych tkwi we mnie na pęczki; jestem całością stworzoną ze wszystkiego i wszystkich, co chwytało za serce, ale serce było z drewna, a iskierki zamieniły się w płomień. Jestem całością noszącą na plecach tony popiołów. Ukrywam się pomiędzy własnymi fikcyjnymi wierszami.

zabierzcie swoją smutną nicość, należy mi się wszystko.


Chaos kontrolowany.