luvhoria

geceleri uyuyamiyorum dün gece 5te renkli ojeler sürdüm tel tokayla birlikte karman çorman yaptim desenleri.uyumsuz ve rastgeleler.uzun zamandır ilk defa bu kadar huzurlu hissettim.

luvhoria

bir kız gördüm ona çok özendim.öncelikle o zayıf ve ayri bir havası var. eskiden ben de zayıf bir çocuktum ama şimdi kendimi kocaman bir bedene hapsolmus ufacık bi sey gibi hissediyorum. çok kilolu değilim  ama böyle olsun istemiyorum işte  vücudumun neyse asıl olay şuydu ki o  kızdan bağımsız olarak onu rol model  falan görmüyorum sadece düşünmeme sevk etti.aramaizdaki en belirgin fark suydu: yetistigi cevre nasil anlatsam bilemiyorum ama bence cocuklukta yaşadığın ve gördüğünseyler seni o kadar etkiler ki tüm benligini bir nevi olusturur.o kulturlu ve burjuva sinifi sayilacak bir cevreden bense klasik ortalam bir aileden.tabiki cevreye ebeveynlere tum sucu yıkmiyorum ama büyük bir paylari var bunda ve ben asla özgür ve kendim olarak hissedemeyecegim galiba çünkü ben ben olmak nedir bilmiyorum ben kimim bilemiyorum ben daha neyi sevdiğime bile karar verip de diretebilen biri değilim. kendi dünyamda yaşamak istiyorum bir şeyler yaratmak ama ben sürekli başkalarını düşünüyorum her konuda.ve bu çok yorucu bu koşuşturmacada ben kendimi bilmiyorum işte sadece koşuyorum bazen düşüyorum ağlayıp mizmizlaniyorum sonra yine kalkıp koşuyorum nereye koşuyorum bilmiyorum sadece durmamam gerek tamam mı? ama ben çok yoruluyorum çünkü bazen kendimle baş başa nadiren kaldığım anlarda düşüncelere dalıyorum.kendime ne yaptığımı soruyorum ama cevabını bulamıyorum niçin yaşıyorum bilemiyorum bu dünyaya ne katmaliyim? aslında bir şey katmasam da olur dünyaya bir şey borçlu değilim ama işte sanki kendime bir şeyler borçluyum ve ben kendime ufacık bir şey bile veremiyorum