Bir yıldız kayarken,  sabah güneşi uyku girmemiş gözlere doğarken, dolunay sonsuz karanlıkta tüm ihtişamıyla yükselirken, bir çocuk ağlarken ıssız ve çıkmaz sokakta, gözlerimiz nemli ve dudaklarımızda buruk gülümsemeyle alırız kalemi elimize. Kim anlam katabilmiş ki bu hüzünlü satırlara biz anlayalım. 
  Okuduğum kitaplar kadar, şiir yazan kalemime de güvenirim. Zihnim kadar, kalbimi de boşaltırım satırlara.
Hakkımda bir şey öğrenmek isterseniz, kelimelerde saklı, şiirlerimde saklı benliğim. 
Sizleri de beklerim *.*