Hasta bir yazar.Elinde yazı yazmaktan yüz tutmuş kalemi.Hemen yanı başında eski kitaplar,eski eserler,eski bir şamdan var.Belki eski bir yazardır.Senelerce yazmış,okunmamıştır.Belki de daha dün başlamıştır yazmaya,kalemi başkasından almıştır,eserler ünlü bir yazarındır.Bu meçhul yazardan,kimseciklerin uğramadığı sokaklara yolculuk...

Yol boyunca uzanan yapraklar rüzgarın bir anlık öfkesiyle sağa sola savruluyor.İleride,kocamış ağacın altında bir bank var.Her ne kadar yeni görünsede bir o kadar zulme uğramış.İlk bakışta göremeyiz.Derine inmemiz gerek.İster günlerce bakın isterseniz de gidip sorun ama onu anlamanız gerek.Mesela kışın lapa lapa yağan karın ardından gelen soğuğu sevmediğini veyahut geceleri ay ışığının altında ıslanmayı sevdiğini  öğrenin.Belki de en iyi o anlatır bize;yağmur sonrası toprak kokusunu,güneşi,ayı,yıldızları,yalnızlığı,sensizliği,hiçliği...

O sadece bir bank,hem de kötü.Baksana bir ucu kırılmış,boyası çıkmış,biraz da yıpranmış.Hiçbir işe yaramıyor.Ora da öylesine oturmuş duruyor.Kimseler onu kullanmıyor.Resmen ağaç israfı...      


İşte bunları söyleyenler,onun yalnızlığından,çektiği acılardan,uğradığı zulümlerden haberleri olmayanlar yada haberleri olupta umursamayanlardır

Hasta yazar öksürüyor.Kağıtlar hafifçe yerinden oynuyor.Yazdığı yazı bitmiş,kalem biraz daha eskimiş...


mavi hayaller siyah gerçekler.

oğlak ❤