Kendimi hep bir yerlerde kitap okurken ya da yazarken buluyorum. Büyüdükçe yazmayı bırakır oldum ama anladım ki yazmadığımda beni rahatlatan hiçbir şey olmadığını fark ettim . Evet klasik belki okumak ve yazmak benim terapim. Ama gözyaşlarımı ya da can sıkıntımı başka türlü durduramıyorum. Burada ne kadar kendimden yazarım bilemem. Küçük bir terapi alanı yarattım kendime gelecek olan yorumlar da ilacım olacak herhalde. Bilinen şeylere farklı gözlerle bakarak başlıyorum. Belki bir gün size yazmaya başladığım zamandan beri kimseyle paylaşmadığım şeyleri de gösteririm.