@moonisalone
ბოლო, საახალწლო დასასრული.❤️
I just published "ეპილოგი (საახალწლო წერილი)" of my story "იქ, სადაც სდუმან პირამიდები". https://www.wattpad.com/1506833202?utm_source=android&utm_medium=profile&utm_content=share_published&wp_page=create_on_publish&wp_uname=moonisalone
წუხელ ველაპარაკებოდი.
სულ ვფიქრობ, მართლა ოთახშია და მისმენს-მეთქი.
იქნებ ასეცაა.
უსმენს როგორ ვიშლები ნაწილ-ნაწილ მის საყვარელ მეგობარზე ფიქრში და ეღიმება, რადგან უხარია - შეუყვარდათო ერთხელ, ჩემი მეგობარი..
მისმენს, მისმენს, მერე მეხვევა, მპირდება რომ მის სიზმრებში გამოჩნდება და ჩემს სატკივარს მიუტანს.
მაგრამ ვიცი, რომ არასოდეს ეტყვის ჩემს ფიქრებზე.. უფლებას მისცემს დამივიწყოს.
და დღეს მკვდარი ვარ, მკვდართან ვსაუბრობ და ეს სრულიად ნორმალურია.
ვაგრძელებ.. რბილად, ნელა..
იმედით, რომ გაიგონებ ჩემს ხმას..
https://www.wattpad.com/story/386456603
ცრემლები მგუდავს.. საკუთარი ქვეყნის ბედზე დაღონებულს, არც საკუთარი ცხოვრება მასვენებს. თითქოს ყველაფერი ერთმანეთს დაემატა. ყველგან სიმძიმეა, ტკივილი..
ერეკლე დეისაძის სიმღერას ვუსმენ. თვალები ცრემლებით უნებლიეთ მენამება.
ხანდახან ძალიან მენატრები. ხანდახან არც კი მახსოვხარ. გარეთ გასვლისას შენს ლურჯ თვალებს დავეძებ ყველგან, რათა გამოგეკიდო, ხელი ჩაგავლო და ჩემი დარდისგან დაუძლურებული ნაკვთები განახო.
ვცდილობ გავაგრძელო..
არ ვიცი რა გამოვა..
https://www.wattpad.com/story/386456603
შენ გადაწყვეტილება მიიღე და ჩემს სიცოცხლეს განაჩენი გამოუტანე.
Mogvenatre xalxs
dabrunebulxar!! ❤️
@Lonely_Eva მადლობა რომ შემნიშნე, ჩემო საყვარელო. ვერ მოვითმინე - აღვადგინე ძველი ნაწერები.
ახლა რამდენი წელი გავიდა?