Nefes almaya merhaba,

Beyin hücrelerimi hırpalayan, parmak uçlarımı yakan ve artık dayanılmaz bir ızdıraba sebep olmaya başlayan akıl odalarımı boşaltmanın vakti geldi! 

Özlediğimi ve yok olmaya yüz tutmaya başladığımı hissettiğim bir sonun başlangıcına merhaba demeye geldim. Yaşamı, her nesneye sonsuz aşk üzerine pamuk ipliğine bağlı bir seçicilikle yaşayan varlığım, bilinç altıma işleyen Panait İstrati'nin  ❝ Kodin❞ adlı kitabının tüm akıl odalarıma sonsuz bir sevgi ile yuva yaptığı zaman başladı. Saf sevgi ve iç güdünün temsiliyetini üstlenen kelimelerin ördüğü cümleler beni çarptı ve aşık olduğum ilk kitap oldu! 

Ben işte buyum, sevebildiği değil, binlerce aynı mantığın ürünü nesnenin arasında parlayan o şaheseri bir mıknatıs misali, kendisine ait olan parçayı bulan o okurum. Şimdi, titrek parmaklarımın kimi zaman inciteceği kimi zaman hoyratça okşayacağı kelimeler ile inşa edeceğim cümlelerimi okumaya hoşgeldin!