nervouber

bu ne amk watty iyice boka dönüşmüş

movaille

siyaha boyanan duvarların hepsini sen renklendirmişsin.' görünmez kalbimi opaklığa bürüyüp, sarıp sarmalamışsın.
          üzgünüm, tanrı beni affetmeyecek meleğim. çünkü senin için tüm yıldızları getirdim, ayaklarının altına serdim. tanrı ise bizi cezalandırdı. o gün bu gündür bulutlar sardı gökyüzümüzü, kalbim saydamlaştı fakat hislerimiz hep aynıydı. pişman değildim, çünkü sayende sevgiyi, bağlılığı öğrenmiştim. lakin bir ilaç gibi yan etkisini göstermesi kısa sürmemişti, sana olan bağlılığım bitmek bilmezken zira konu sen olunca  tanrının önünde saatlerce diz çöker hale gelmiştim.

movaille

şimdiyse ne bulutlar geri çekiliyordu ne de tanrı aflarımı kabul ediyordu, sadece kalplerimizde sevgi hissediliyordu kenetlenmişçesine.
Contestar

movaille

gün batıyor kavuşuyoruz irislerimizin derinliğinde. gölgen denize yansırken bir ressam gibi parlaklığını gökyüzüne resmediyorum. isminini ilk duyuşummuş gibi bir heyecan kaplıyor ruhumu. kalbimin atışları koca bir dalga gibi ulaşıyor ayak uçlarına, kumlara; kalbimin en derinine doğru çekiyor seni. sana yaklaştıkça ışık yılları kayboluyor, yönümü kaybettiğim gökyüzünde beni  çekip çıkarıyorsun. evet, kavuşuyoruz bu gece de isimlerimizi kazıyoruz ışığının geldiği yere.