Bir zamanlar imkansız aşkı gözünü kör etmiş olan ben şimdilerde nefret ile güçlü kalan tek tutanağı intikam olan birisiyim. Ben bile tanıyamıyorum kendimi en güzel sözler bile çok manidar geliyor artık. Sussuz kalmış bir insanın suyunu elinden almak gibi birşeydi benimkiside. Benim sevgimi aldılar canımı belkide. Anlayamadım hiçbir zaman anlamak istemedim aslında zira korktum ben onca yaşananlardan. İnsanların yüzlerine takindiklari iyi gorunumlu ifadenin arkasında asla şahit olmak istemeyecegim hadiseler vardı. Ben bunlardan kaçarken aslında bunlarında hayatla iç içe olduğunu idrak ettim. Gayet fasih olan gerçekler bizi her nekadar üzse de insan oğlu bu hakikatlerle yuzlesirse guclenip olgunlasacagini gec de olsa anladım. 
 Insan hayatı önemsiz meselelere takılıp  kalamayacak kadar kısa ve hızlıymış. Ben ise bundan Mütevelli sevgiye inanmayan saygı kelimesine de boyun eğen bir insanım. İnsanoğlu birbiri ile Teşrik-i mesai yapacağına tüm insanlar kendi çıkarları için mücadele veriyor artık.  Belkide tüm meseleleri kendi haline bırakıp ne olacağını izlemek gereklidir Yada sükunet zamanıdır belkide insanlık için..