g.d | 23

Ruhu kanser olan kız çocuklarına ve onları seven adamlara...

Belki yeniden başlardık. Farklı bir şehir, yeni bir ev; yabancı insanlar, çıkmaz sokaklar, acı dolu kaldırımlar...
Paslanmış hikayeler, yorgun ruhlar, soluk yüzler...Hepsiyle yeniden tanışırdık.
Eskisi gibi olamazdık, olmazdık.
Belki daha güçlü, belki daha cesur, belkide sadece özgür.
Belki, sadece belki.
Ama Sevgilim, kabul et.
Yenildik.
Bu sefer gerçekten yenildik.


"Kendini nokta kadar önemsiz hissettiğinde, dönüp arkana bak; belki çok önemli bir cümlenin sonundasındır."

Jean Christophe Grange


twitter.com/sessizpandomim
instagram.com/satircizgilerindekiportreler

25.01.2019