Herkes kendi hikayesini yaşar. Ya başrol olarak ya da yan rol olarak. Ben daha ne olduğumu bilmiyorum. Ruhumun nereye ait olduğunu bilmeyi bırakın bir ruhum olduğundan da şüpheliyim. Yürümeyi beceremeyen birine koşmasını söylemek veya konuşmayı bilmeyen birinden şarkı söylemesini istemek gibi bir şey benim hayatım. Gülmeyi, konuşmayı, sinirlenmeyi, ağlamayı bilmiyorum veya beceremiyorum. Bildiğim tek şey yazmak. Hayallerimi, duygularımı, yaşadıklarımı ve daha çok yaşamadıklarımı yazarım. Bunları zamanla biriktirdim. Önce kağıtlara kustum zihnimdekileri. Yetmedi, defterler alıp yazdım; çatlayana kadar başım, ağrıyana kadar elim, kuruyana kadar gözyaşım. Yetmedi ama. Ben de paylaşmaya karar verdim. Belki bu şekilde bir nebze susturabilirim iç sesimi. Çünkü ancak yazdıkça nefes alabiliyorum.