Abi bir insan gelip ışıltılı kalp atınca benim gibi millete kalbi bırak emoji atmayan insancıklar hevesleniyor ... aslında tanıştığımız ara sevdiği kız varmış. Neymiş o kızlara değil kızlar ona yazarmış. O kadar haklı ki ben yazdım hep ve o bana güldü emoji attı ben ona görüldü ama herkes asıl malın kim olduğunu anladı... Ve ben ilk defa aşk acısı çektim. Aslında hoşlanmıştım sadece ama yinede mesajlaşmak hoşuma gidiyordu. Sevgili istemiyorum zaten o yüzden hiç emoji atmadım umut veririm diye. Asıl umutlanan benmişim. Bunları anlatacak arkadaşım yoktu. Dün o maçta 2-0 olduğu zaman yaşadım delirdim böyle bir şey dediğini duyduğum anda ve 2-1 oldu derken zaten hastayım iyice dellendim. Wattpadte dolaşıp milletle yaptığım sohbetleri özledim. Eski arkadaşlarımı, kedimi, kendimi, okulumu, sorumsuzluklarımı, neşemi, kpop dinlediğim zamanı ve dahasını köpek gibi özledim... Keşke o maçtan sonra yazmasaydım ya da arkadaşıma telefonu vermeseydim. Kimseye onu söylemeseydin.