uzanıyordum, çok güzel bir kadının tek başına seyahat ettiği vlogunu izliyordum. ruhum öyle bunaldı ki, kaçabileceğim bir yer olmadığı için kardeşimin yatağından kalktım. odanın ortasına kadar yürüdüm. yapabileceğim en iyi şey camdan dışarı bakmaktı o da ağlama isteğimi tetikledi, şimdi kendimi bunu da yapmamak için sıktığımdan midem bulanıyor. kendimi odanın tavanından aşağı sallanırken görmek istedim. anlık hislerdi, bir an öyle kötü öyle ağır hissettim ki eski alışkanlıklarıma dönmem an meselesiydi. şimdi de bunu yazıyorum, an meselesini durdurma amaçlı.