Kalbim şu sıralar bir sonbahar. Sanki zorlu bir kışa hazırlanıyor. Hiçbir mevsimin yaşayamadığı bir hüzün mevsimini andırıyor kendi içinde. Aslında hüzünle yaşamayı bilmeli insan. Kalbi hüzüne alışmalı, alışmalı ki her sonbaharda yapraklar dökülürken durup izleyebilmeli ve aslında hayatta,gerçeklerde böyle böyle değil midir ? Herkes mutlu olmak ister. Sevgiyi, aşkı güzel bir şekilde tatmak ister ama hep mutluluğu mu tatmalı insan ? Hüznüde tatması gerek belki defalarca. Her mutluluğun arkasında hüznü de aramayı bilmeli insan, alışmalı. Kalbi her kırıldığında dayanmayı bilmeli. Yalnız kaldıkça hüzünlenmeli, belki de dost olmalı hüzünle insan. En yakın arkadaşı,sevmeli onu mutluluğu nasıl seviyorsa onu da sevmeli, istemeli. Her insan hüznü yaşar küçük ya da büyük. Her insan hüznün içindedir. Sevdikçe gider sevdiklerimiz, kursağımızda kalır mutluluğumuz.

Ben kimim ? 11.sınıf, kendi halinde takılan, saatlerce mesajlaşabilen fakat yüz yüze gelince 10 dakikadan fazla konuşamayan biriyim. Her tür müzik dinlemeyi seven, Yabancı dizi ve film aşığı (Under The Dome, Supernatural, Pretty Little Liars, The 100, Teen Wolf, Karayip Korsanları, The Heirs, City Hunter, The Host, Pinocchio, Açlık Oyunları, Glee...)wattpad kütüphanesinde 200 civarı kitap sahibiyim fakat wattpadde hikaye yazmıyorum.
Bana istediğiniz zaman mesaj atabilirsiniz. Eğer müsaitsem her türlü cevap veririm. Dertlerinizi dinler fikir veririm. İyı bir arkadaş olurum size.
Ben kim miyim ? Ben hepinizden birer parçayım :)