Zeynep'im, biriciğim, değerlim. Seninle tanıştığım için o kadar mutluyum ki. Nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Seninle arkadaş olduk, iyi ki olduk. Hem sen yanımda oldun hem de yine senin sayende birçok arkadaşım oldu. Şuan onlar olmayabilir ama sen varsın ya yanımda... Sen varsın ya benimle... O bana yeter. Ben böyle mutluyum. Seninle hâlâ konuşabildiğim için, hâlâ sevgini hissedebildiğim için mutluyum. Seni hâlâ kalbimde, zihnimde tutabildiğim için mutluyum. İyi ki tanıştık, iyi ki arkadaş olduk. İyi ki hâlâ arkadaşız. Seni çok seviyorum. Birbirimizi canlı olarak görmemiş olsak dahi gerçekten seni çok seviyorum. Bana kazandırdığın her şeyi çok seviyorum. Ve sana birçok konuda minnettarım değerlim.
Hatırlıyor musun demeyeceğim çünkü hatırladığına eminim. Sonuçta üzerinden yıllar geçmedi ya edebiyata bağlanıp mektup yazmaya gerek yok. Ben Wattpad'de her gece tek tek panolarınıza gelip size iyi geceler derdim. Sonuna da hep bir şeyler yazarak size hitap ederdim. Şimdi iltifat mı desem bilemedim :) Her neyse... Bir gün yine ilk senin panona geldiğimde ne desem bilemedim. Normalde de insanlara 'Canım' gibi şeyler demem çünkü. Sonra dedim ki acaba Zeynep isminin anlamı ne? Hemen araştırdım. O yüzden sana bazen 'değerlim' diyorum. Hatta ortak kurguya bölüm yazdığımda sonuna genelde elmas emojisi falan bırakıyorum. Seni yansıtıyor. Ve ben bunu seviyorum. Çünkü sen bu hayatta tanıdığım üçüncü Zeynep'sin ama bana ismini sevdiren, kendini sevdiren tek Zeynep'sin. Benim iyi ki dediğim insanlardan birisin, değerlimsin.
