Artık geri ver. Geri veremezsin aldıklarını. Yıllar geçti diye ağladım , ağladım. Kendime her türlü zararı verdim.Seneleri saydım. Kendimden utandım. insanların konu ben olunca kulaklarının sağır gözlerinin kör oluşunu yuttum. O büyük geçmişleri her şeye bahane olurken benim şuanımın bile bahane olmayışına icerledim. Yıllar dedim yıllar ağlayarak. ilk defa gözyaşlarım bu kadar temiz geldi kendime. Yüzümü temizlenmiş gibiydi. Her şeyi al bana beni geri ver.. zaaflarına bir gece hatalarına bir nilüfer sevgisizliğine bir kalp verdim. Yerin yedi kat dibine girdim. Şimdi bunları demek utandırmiyor aksine siz utanın. Siz utanın..Acı hissimi de seviyorum.. hepsini benimsiyorum. Bakılacak yüzü olmayan ben değilim. Benimle aynı derinliğe sahip bir insan olsaydı gözlerimiz kafi olurdu biliyorum. insan öyle egolu ki , kibirli. Bu duygular olmasa böyle de olmazdı esasen kendim için. Gözyaşlarım temizledi sanki her şeyimi. Ah insan her şeyi unutuyor evre evre de olsa. Ama şu içimdeki şey , seni darmaduman etmişler sende buna seyirci kalmışsın. içinde değilmişsin gibi yaşamamışsın gibi. Her şeyi unutsan da çocuk gibi ağlayası geliyor insanın. Güvendiğim dağlar beni altında ezmiş. Bile bile göre göre.. Zamanınca ne olacağını bildiğimden mıdır nedir söylemek istemiyorum. Söylediklerimin ironisi. Sözlerinizin her birinin dönüp dolaşıp aynı noktaya varacak olması. Öyle işte. Göz önüne sokmak da gereksiz artık varsın son ana dek bilinmesin. Ne önemi var? Kendimi , gururumu hiç etmemişim , yollarda ayağıma dikenler batmamış , ışığımı çalmamış gibi olsun. Hiçbir şey olmadan devam etsin yol aydınlık güneşli. Yolunuz. Sorgulamıyorum sevinmem ama üzülmem de. Bilmiyorum , herkes kendi vicdanı kadar yaşıyor işte. Sözde benim yaptığım onca kötülüğü ben yapmışim ya bilin isterim insan en çok sevdiğine çekermiş huyu suyu. Öylesini sevmek bizim hatamız olsun , eyvallah. Farz et ki bir rüzgardım esip geçtim hayatından ya da bir yağmur sel oldum sokağında sonra toprak çekti suyu kaybolup gittim.
