Cesur.. Aşamıyorum bu çocuğu.. O ben gibi.. Dışarı gösterdiğimin aksine içerde sessiz çığlıklarıyla fsrkedilmeyi bekleyen tarafım gibi.. Aynı kimsesizliği paylaşıyoruz ikimizde :) aynı sessizliği.. Gerçek anlamda ben gibi.. Bir zamanlar kafamdakilerden ve gerçekterden kaçmaya çalışıp her anımda kulaklık-müzikle gezerdim kimseyi duymak istemezdim, cesur gibi gerçeklerle yüzleşmeye çalışırdım, ama onlar canımı acıtınca sessizliğe gömülürdüm. En olması gereken kişinim yanımda değil mezarda olmasıyla yüzleşmeye çalışırdım, hala aşabilmiş değilim hala önümde uzun bi sürecim var.. Neyse çoook şey yazasım var ama bilmiyorum, kelimelerimi toparlayamadım.. Sadece, kitap aleminde aşamadığım tek karakter sanırm cesur.. Arkada hala no1 açık kaçıncı dinleyişim bilmiyorum.. Sırf cesur için dinliyorum, her dinleyişimde, her cümlede aklıma cesur geliyor.. Neys öyle işte.. Cesuru seviyorum :) iyiki cesuru yazmışsın.. Niye o kadar bağlandım bilmiyorum.. Birsğrğ karakterim var svediğim ama gerçek anlamda bağlandığım tek cesur var sanırım.. Garip..