vedakesikleri
ne biliyor musun?sanki ben korelimde sen bendeki minelsin.
vedakesikleri
vedakesikleri
bu yıl katlandigim acinin derinligini kimse tam anlamıyla bilmiyor. vazgeçmek istediğim, kendimi tamamen kaybettiğimi dusundugum anlar oldu belki. kimsenin görmediği o anlarda bile ruhumun kırılan parçalarını toplayarak devam ettim. şu anda burdayım ve bu noktaya geldiğim için kendimle gurur duyuyorum. bu yıl bana düşündüğümden çok daha güçlü olduğumu öğretti. aynı zamanda, hak ettiğimden daha azına razı olduğum anlar için kendimi affetmeyi de. sevdiklerim tarafından defalarca incinmeyi, iyileşme çabalarimi, yorgunluklarimi hepsini bir kenariya birakip hayatımin en acı yılında kendimi bekledigim şekillerde dönüştürmeyi öğrendim.
vedakesikleri
hayatımın sen 2 yilinda birçok duyguyu o kadar derinlerimde ve iliklerimde yaşadım ki. acıyı abarttım, sevgiyi abarttım. insan swvgiyi abartir mi? birini abartarak sevmek neyin nesiydi? birinin acısını günlerce değil aylarca içimde yasattim. hislerimi abartarak yasadim. yemin ederim ki pişman değilim. abartarak yaşadığım hislerim beni buyuttu. dusuncelerimi büyüttü. bana sınırlar koydu. hayatımın odağını başarıya çevirdi. öyle derin hislerle büyüdüm ki, belki benliğimi yitirdim ama çok güzel olgunluklar kazandım. bazen hayatımda tek bir insana sahipmisim gibi davrandım. acısı icimi çürüttü. her şeyi ona bagladim. her şeyden onun için kaçtım. ama yemin ederim kendimi sınırladım. aşkı oyuncak etmedim agzimda. kendime olan saygimi yitirmedim. guvenmemeyi öğrendim. bunu öğrenmek hayattaki her şeyden daha önemli kılmaz mi insanı?
vedakesikleri
oysa insan sadece kendi içinde devrikse başkaları tarafından devrilebilir.
vedakesikleri
çünkü karanlıklarda kalmış, fark edilmemiş bir çocuğun sevgisi hiçbir şeyle kıyaslanamaz.
vedakesikleri
iyileştim sanıyordum, bir seylerin geçtiğini ve artık iyi olduğumu. sonra tekrar bir his yakaladı beni, ayağıma taş değse bile sana aglamaya basladim. neye uzulsem, senin yokluğun sardı beni. bazen öyle yoruldum ki yoklugundan, tek bir damla göz yaşı bile düşmedi gözümden. gelmeyeceğin, hic ugramayacağın, önünden bile gecmedigin bir sokağın sonunda bile 'şimdi gelsen ne yaparım?' diye düşündüm.
vedakesikleri
ve bu unutmam, inan bana seni unuturum ama yine de hissettigim bu ilgisizligi, degersizligi asla unutmam.
vedakesikleri
insanlar unutulur, acılara da alisilir ama hissettirdigin her duygunun degersizliginin kalbimde sancısı var.
vedakesikleri
vedakesikleri
o da özlüyormus benim bir'tanem.
çok usuyormus ben olmayınca öyle yazıyor sen mektubunda.
vedakesikleri
içimde öyle bir hüzün var ki, aglatmiyor bile.
vedakesikleri
hayır sevmiyorsun.
vedakesikleri
icimde gülüşü yarım kalmış bir çocuğun hüznü var.
vedakesikleri
hic bu kadar canımın yanacagini düşünmüyordum.