Bölümün kısalığı yüzünden üzgünüm ama aklımda bir kurgu yoktu ve elimden bu geldi.İleri ki bölümler için önerilerinizi mesaj atarsanız çok mutlu olurum.Çünkü şu an için aklımda bir kurgu yok ._.
Güzel yorumların için çok teşekkür ederim;
@mileyyyyz
Bölüm Şarkısı:Ed Sheeran-Give Me Love.
Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde ışık hızında aşağı inmeye başladım.
Justin şaşkınlıkla kafasını bana çevirdiği sırada elimde tuttuğum paketi ona fırlattım.
''Bağımlı mısın?'' diye bağırdım tüm gücümle.
Gözlerini kırpıştırdı ve ağzını bir kaç kere açıp kapattı.
''Ne demeliyim?'' dedi sessizce.
''Bağımlı olmadığını ve bunun sadece bir şaka olduğunu söylemelisin.'' dedim gözlerimden bir kaç damla yaş akarken.
''Üzgünüm,ama ben buna bağlı yaşıyorum.'' dedi ve başını eğip ensesini kaşıdı.
Yanlış duymamıştım değil mi?
O bağımlıydı.
İnanamıyormuşçasına ona baktım.
''Her şeyin bir çözümü vardır Justin.'' ona doğru bir adım daha attım.
''Ve sen bunu atlatabilirsin.''
''Buna inanmıyorum.'' dedi.
Başını kaldırdığında gözlerinin dolmuş olduğunu gördüm.
''Ben sana inanıyorum.'' dedim güven verirmişçesine.
Ona inanıyor ve güveniyordum.
''Miley ben 4 senedir bağımlıyım ve ne zaman istesem bu lanet şeyden kurtulamadım.'' dedi elindeki poşeti yere savururken.
''İnanmak iste ya da isteme ben bağımlıyım.'' dedi sertçe.
''Ve sadece bir hap yüzünden ömrünü bitiriyorsun!'' diye bağırdım.
''Üzgünüm ama benim hayatım karanlık.'' dedi.
Gözlerine baktım bir süre.
Gerçekten ciddiydi.
Resmen kendi hayatını kendi elleriyle bitiyordu ve ben bunu engelleyemiyordum.
''Nasıl alıştın?'' dedim sorgulamaya devam ederken.
Elini saçlarından geçirdi ve ''Seni ilgilendirmez!'' diye bağırdı birden.
Kalbimin kırılma sesini kulaklarımda duyduğumda gözlerimi kaçırdım.
''Ben öyle demek istemedim.'' dedi bana bir adım atarken.
''Haklısın'' dedim ''Hayatında yerim yok ve bunu bir kez daha yüzüme vurduğun için teşekkür ederim.''
''Yanlış anlıyorsun.'' dedi.
''Uzatmaya gerek yok sanırım.'' dedim ve onu salonda yalnız bıraktım.
-JUSTİN'İN AĞZINDAN-
Elimi saçlarımdan geçirdim ve önümdeki koltuğa tekme attım.
Ben bağımlıydım ve bunu bugüne kadar hiç kimse değiştirememişti.
Ben buydum çünkü.
Beni kabul ediyorsa böyle kabul etmesi gerekiyordu.Onun iyiliğimi düşündüğünü biliyordum ama öyle çabuk kurtulamıyordun bu lanet şeyden.Bir kere alışmıştım ve sürekli istiyordum.
Bunu anlatmaya çalışırken tekrar onu kırmıştım.
Hayatımda ilk defa beni önemseyen biri karşıma çıkmıştı ve ben onu sürekli kırıyordum.Bunu istemiyordum,karanlık bir hayatım olmasını istemiyordum artık.
Aydınlığa çıkıp mutlu olmak istiyordum ve bu sadece benim elimdeydi.
Miley haklıydı,bu güne kadar istediğim her şeyi yapmıştım ve belki uyuşturucudan da kurtulabilirdim.
Düşünceler beynimi kemirirken Miley'den özür dilemem gerektiğini hisettim ve ağır adımlarla yukarı çıkmaya başladım.
Kapısını çalmadan direk içeri daldığımda oturuyor olduğunu gördüm.
Sormaya gerek duymadan kapıyı kapattım ve yanına oturdum.
Umursamadı ve gözlerini etrafta gezdirmeye devam etti.
Çenesinden tutup kafasını kendime çevirdim ve ''Özür dilerim.'' dedim.
Cevap vermeden sadece gözlerime bakmaya devam etti.
Sanki dokunsam ağlayacak gibi görünüyordu.
Öyle de oldu ve mavi gözlerinden bir kaç damla yaş süzüldü.
''Yapma'' dedim ''Ağlama.''
''Ah,gerçekten ortada ağlamanı gerektircek bir şey yok.''
''Yok mu?Resmen senin ölümünü seyrediyorum.Yapacağım çok şey var ama yapamıyorum.'' dedi kendini suçlayarak.
''Yapıyorsun,siyah hayatımı beyaza çeviriyorsun Miley.'' dedim ve kafasını göğsüme yasladım.
''Hayatının beyaza dönmesi için uyuşturucuyu bırakmalısın.''
Ağzından bir hıçkırık kaçtığında kalbime bıçak saplıyorlarmış gibi hissettim.
Bu normal miydi?
''Deneyeceğim.'' dedim saçlarını öpüp.
Kafasını kaldırdı ve ''Gerçekten mi?'' dedi sevinçle.
Az önce ağlarken şu an gülüyordu.
Ah,birde bana dengesiz derler.
Gülümsedim ve kafamı salladım.
Deneyecektim ama işin kötüsü ne kadar etkili olur onu bilmiyordum.
Kollarını bana doladığında şaşırdım ama biraz sonra bende kollarımı ona doladım,sonsuza kadar böyle kalabilirdim.
Belki de o benim uyuşturucumdu.
Ve hayatımın geri kalanında onsuz yaşayamayacaktım.
