Bir Malfoy ile Bir Türk 🐍🦁

Diadem👑

Harryle ne yapıcaklarını önceden konuşmuştu beyza.
"Hadi harry ! Kaybedicek zamanımız yok beni takip et."
Beyza hızlı adımlarla ihtiyaç odasına yöneldi.
Tam tahmin ettiği gibi karşısındaki mavi gözlerle karşılaştı.
Onunla yüzleşmek istemiyordu.
"Önümüzden çekil malfoy . Zorluk çıkarma!"
Beyza gözlerinin içinde bi an hüzün gördüğünü hissetti ama o hüzün hemen değişti.
"Çekilmezsem ne olur aslan?"
"Benimle düello edemiyecek kadar güçsüzsün malfoy bunu hepimiz biliyoruz!"
Harry aniden beyzanın elinden tutup kapıdan geçti.
"Unutma harry. Bir diadem arıyoruz. Daha önce görmüş olman lazım. Mavi taşları va-"
"Buldum . Hadi buradan çıkalım."
Tam bunu diyecekken Malfoy ve çetesi onları yakalamışlardı.
Malfoy asasını kaldırdı.
"Sinirlenmeye başlıyorum malfoy . Hadi bana bi uğursuzluk atsana kendime gelirim."
Aylardır ona o kadar kırılmıştıki beyza.
Ondan hala nefret edemiyordu.
Harry ona göre değildi bunu biliyordu bu nedenle ondan ayrılmayı planlıyordu.
Ama bi türlü başaramamıştı.
Malfoy beyzanın sözlerine karşı yutkundu ama cevap veremedi.
Harry meşhur büyüsünü yaptı ve malfoy asasız kaldı.
O anda crabbe yada goyle hangisiyse işte yeni öğrenmiş olduğunu zebani ateşi büyüsünü yaptı.
"Hass*ktir lan crabbe musun goyle musun bilmiyorum ama ölceksin gerizekalı!"
Harry asalardan birini beyza ya uzattı ve uçmaya başladılar.
"Onları geride bırakamayız beyza."
"Biliyorum potter maalesef ki bi vicdanım var."
Harry crabbe u arkasına almıştı bende malfoyu ama goyle ölceğini biliyoduk zaten onu boşverin.
"Sıkı tutun malfoy."
"Daha kullanmayı bilmi-"
Ani manevrasıyla beyzaya yapıştı.
Kapıdan kendilerini zorla atarlarken
"Elindekini ateşe at harry!"
Diadem yok olmuştu.
Voldemortun acı çığlığı duyuldu.
Herkes yere düştü.
"Üzerimden kalkmaya nedersin malfoy?"
Mavi gözlerini özlemle kızın bitter çikolata rengi gözlerine dikti.
"Şey tamam."
Utanmışcasına kalktı malfoy.
Beyza üzerini silkelidi.
Gerçek savaş yaklaşıyordu.
.
.
.
Savaşın içinde olmak ne kadar korkunç olsada beyza korkmuyordu.
Onların kazanıcaklarına bilmesine rağmen içinde garip bi duygu vardı. Ama adlandırmak istemiyordu.
Önüne gelene uğursuzluk büyüsü atıyordu.
Fred in ölmiyeceğini biliyordu çünkü ona sıvışans içirmişti ama remus ve tonks onları korumak için yanlarına fazladan iki tane seherbaz göndermişti.
Elinden ancak bu kadar gelebiliyordu.
.
.
.
Ölümyiyenler geri çekilmişti ama şavaş bitmemişti hatta yeni başlamıştı bunu tek bilen beyzaydı.
Remus ve tonksu kontrol etmeye gitti.
İkiside iyiydiler beyzanın içi rahatladı.
.
.
.
Karşısındaki severus snape in cansız bedenine hüzünle baktı.
"Aşk acıdır severus..."
Gözünün önüne buz mavisi bakışları geldi onlarda bi arada olamıyacaklardı belkide beyzanın sonuda snape gibi olacaktı.
Yaşamanın ne anlamı kalırdıki onun için?
.
.
.
Harry ölmek için ilerlerken peşinden gelen beyzaya döndü.
"Hayır beyza sen gelemezsin."
"Yaşamanın bi anlamı kalmadı benim için harry üzgünüm..."
"Senin ölmene göz yumamam ben sana aşığım beyza ve seni buna sürükleyemem!"
"Özür dilerim harry... ben sana- aşık değilim.."
Harry şaşkın bakışlarla sevdiği kıza baktı.
Kalbi kırılmıştı.
"Ne?"
"Özür dilerim harry ama kalbim senin yanındayken seninki gibi atmıyor. Özürdilerim çünkü bana gösterdiğin aşkın karşılığını sana veremem. Özür dilerim herşey için..."
.
.
.
"Demek geldin potter doğru kararı verdiğine emin ol."
"Tek bir şartım var tom! Ona dokunmayacaksın."
Arkadaki beyza ya işaret ederek.
"Ona ben kara veririm potter. Bellatrix!"
Bellatrix tiz bir çığlıkla bağırdı.
"Avada kedavra!"
"Hayııır!"
Beyza yere yığıldı.
Gözleri kapanmaya başlarken tek gördüğü zümrüt yeşili gözlerin yaşlarıydı.
.
.
.
Tabikide final değil korkmayın.
Ben iyi sonları severim.
.
.
.
Aşağıdaki yıldızı turuncu yapmak istermisin?