ASİ ve MAVİ

1.BÖLÜM "Yeni Bir Başlangıç"

                            ***
"Merhaba değerli arkadaşlarım yorumlar için çoook teşekkür ederim hepinize! Uzun sürecek bir yolun başındayız, Asi ve mavi'yle daha çok yolumuz var, bir çoğunuzun dediği gibi "Yeni Bir Başlangıç"^^ düşüncelerinizi yoruma aktarmayı, vote yapmayı unutmayınız.!^^" - şifanur.

***

Asi ve Mavi
1.Bölüm : Yeni Bir Başlangıç

*Yeni başlangıçları yaratan sen ol!.*

Hayatın sonsuz olduğunu kim inkâr edebilir?

Hep " bitti, bu son" dediğimizde herşeyin yeniden başladığını görmüyormusunuz?

Belki de bu muhteşem yenilenme döngüsü beni ayakta tutuyor; böylece hayata ve zamana inanıyorum. Her zaman vardık bu kez yeni bir başlangıçla var olacağım diyorum her final sonrasında.
Edip Cansever'in sözleri bana yeni başlangıçları müjdeliyor gibi :
" Nedensiz bir çocuk ağlaması bile,
çok sonraki bir gülüşün başlangıcıdır."

Öyleyse eskiye, geçmişe, olmuş bitmiş olana saplanıp kalmak nafile. Hayatta olduğun sürece yeni başlangıçlara doğru yönünü belirle, Yeniden başla!
Yeni başlangıçları yaratan sen ol!Leman..

Derken Istanbula varmıştım..
Hayat orda Mardin'den ibaret deyildi. Benim hayatım benim kararlarım olacaktı.işte bunun için yeni başlangıcımı Istanbul'da başaladım.

Babamın lise okumama razı olmasada, ne kadarda 'kız çocukları okur mu?' dese de ben okuyacaktım,önce kendimi sonra annemi ve kardeşimi kurtaracaktım o hayatı yaşamak bize layık değildi. Annemin kaderini yaşayacak değildim. Kendi kaderimi kendi başlangıcımı yaratan ben olacaktım.!

"Daha çok var mı abi ?"

"Daha yarım saatimiz var"

Abimle aramızda geçen kısa muhabetten sonra arabada derin bir sessizlik oluştu.

O sırada radyodan Nazan Öncel - Gidelim buralardan, şarkısı çalmaya başladı.. Düşünmekten şarkıyı dinliyemiyordum. Ne mi düşünüyordum? Yeni okulum, yeni
arkadaşlarım, nasıl olacaktı. Esma'yı bir daha görebilecek miydim ? Belki bu yeni başlangıcımda her şey ile birlikte Esama'yı unutacaktım, esma'yı en yakın arkadaşımı unutmak istemiyorudum. Keşke oda ben ile birlikte gelebilseydi kendini kurtarabilseydi, kendi başlangıcını yaratan o olsaydı..

Bize iyi gelen her şeyi sanki bilerek uzağa bırakıyorlar ama bazen eskilerin söyleyişiyle "bütün güzel, yüksek şeyler"'i bilerek uzağa bırakmışlar.
Hayat neden acımasız bir o kadarda adaletsiz davranıyor bize karşı, belkide tâbiatın kanunu böyledir.

Düşünmekten boğulur gibi oldum. Kendimi müziğin akışına bırakarak gözlerimi kapadım..

Yolun verdiği yorgunlukla  gözlerim kapanmıştı biran. "Leman" diye bir ses işitim "efendim" diyerek yerimden sıçradım. Kalacağım evin önüne gelniştik.

-"Geldik mi, burası mı ?"

-"evet, bakıyorumda çok heycanlısın?"

-"Yok abi ne heycanı sadece öyle sordum"

-" Tamam, hadi insene bir saat seni mi bekilcem"

Abimin daha fazla öfkelenmemesi için hızlıca kendimi arabadan dışarı attım bavulumu alıp abimin arkasından onu takip etmeye başlafım..

-"Burası 6. Kat daire 18 "

Abimin kapıyı çalmasıyla anladım ki birileri yaşıyordu yani daha doğrusu ben birinin evinde kalacaktım.
Kapıyı genç, bakımlı, alımlı, insanı alıkoyacak kadar güzel, seksi bir kadın açtı,